Terwijl veel van mijn collega’s zich, begrijpelijkerwijs, druk maken over de manier waarop in september het digitale onderwijs moet worden vormgegeven, heb ik me de eerste maanden in de corona-quarantaine vooral druk gemaakt over de vraag wat ik überhaupt zou gaan doen in september.

Mijn vierjarige contract als universitair docent in Leiden loopt eind augustus af. Verlenging is onmogelijk, althans: de universiteit wil geen vast contract geven en volgens wetgeving kan ik niet nog een tijdelijk contract krijgen. Dit was natuurlijk bedoeld om werkgevers te stimuleren mensen vast in dienst te nemen, maar in de praktijk werkt dit aan de universiteit averechts.

Na veel wikken en wegen, en na tien jaar alles te hebben gegeven aan mijn wetenschappelijke carrière wat ik maar kon geven, heb ik besloten er een punt achter te zetten. Het voelt alsof ik een serieuze relatie uitmaak. Lees verder…

Gepubliceerd in Leids Universitair Weekblad Mare, 7 juni 2020.